M O E

M O E
Zo voelen wij ons op dit moment...
Kleine meid heeft een bronchite en dat gaat gepaard met slapeloze nachten...
Je zou denken, oefening baart kunst, en geloof me, we zijn geoefend genoeg. Maar nee hoor, niet kunnen (door)slapen, dat went niet. Echt niet. Ondertussen hebben we wel al een taktiek, een soort van overlevingsstrategie, zeg maar. Manlief doet de vroege shift, tot ongeveer 3.00 en ik de late, vanaf 3.00 dus. Zo zijn we de eerste 18 maanden van klein miekes leventje doorgesparteld.
De afgelopen 3 maand met een ononderbroken nachtrust waren dus een zegen, waarbij we mekaar elke morgen vroegen, "zijde gij moeten opstaan?".
Jammer genoeg duren mooie liedjes niet lang en geraak je op 3 maand niet gerecupereerd van 18 maand niet slapen.
Jammer genoeg want die vermoeidheid maakt mij prikkelbaar, lastig, kort van stof,... en manlief wordt daar helemaal stil van...