'n beetje

De herfst en de winter
de tijd dat we veel doodsbrieven krijgen.
van mensen waarvan je zegt, 't is goed zo, hij heeft rust nu,
van mensen waarvan je zegt, waarom hij of zij en waarom nu al.

Vandaag weer zo'n brief,
een toffe madam,
72 jaar maar jong van geest
heel ziek maar vol optimisme
verwacht en toch ook niet

Op haar brief stond dit gedicht,
en dat klopt helemaal.

Sterven doe je niet ineens,
maar af en toe ’n beetje
en alle beetjes die je stierf,
‘t is vreemd, maar die vergeet je,
het is je dikwijls zelfs ontgaan,
je zegt ik ben wat moe,
maar op ’n keer dan ben je aan
je laatste beetje toe.

Toon Hermans