Tot u spreekt, allé schrijft een fiere, ontroerde doch lichtelijk aangeslagen mama!
Fier en ontroerd omdat kleine meid afgelopen woensdag zelf beslist heeft om geen pamper meer te dragen. En op 1 nat en 1 bruin accidentje na verloopt het vlekkeloos.
Lichtelijk aangeslagen omdat mijn kleine meid geen kleine meid meer is en meer en meer klaar is om naar school te gaan.
Lichtelijk aangeslagen ook omdat de bodykes verleden tijd zijn.
Rare gedachtenkronkel zegt u?
Waarschijnlijk, de meeste mensen krijgen een krop in de keel wanneer ze het park naar de zolder moeten verhuizen, bij het zien van al die mini-kleedjes die niet meer passen of wanneer de draagdoek te klein wordt voor de baby.
Ik was op die momenten content, opgelucht dat de dagen van nachtelijke huilbuien en reflux achter de rug waren, de onzekerheid over borstvoeding en tandjes passé was, de rust in huis weerkeerde. Ik genoot van mijn herwonnen "vrijheid" en van het feit dat de kinderen wat minder afhankelijk van "mama" werden.
Nu begin ik die afhankelijkheid te missen, binnenkort heb ik 2 kleuters die liever naar school gaan dan bij mama te zijn, die de mama van hun beste vriendinneke cooler vinden dan hun eigen mama, die het leuker vinden om dingen te doen met hun vriendinnekes erbij, die mama minder en minder nodig hebben.
Nu begin ik te snappen, wat mensen bedoelen als ze je vlak na de bevalling "Geniet ervan" toefluisteren. Geniet van de tijd dat ze nog echt van jou zijn, dat jij het middelpunt van hun bestaan bent.
Jammer genoeg was ik daar toen te moe, te ellendig en te onzeker voor...
Fier en ontroerd omdat kleine meid afgelopen woensdag zelf beslist heeft om geen pamper meer te dragen. En op 1 nat en 1 bruin accidentje na verloopt het vlekkeloos.
Lichtelijk aangeslagen omdat mijn kleine meid geen kleine meid meer is en meer en meer klaar is om naar school te gaan.
Lichtelijk aangeslagen ook omdat de bodykes verleden tijd zijn.
Rare gedachtenkronkel zegt u?
Waarschijnlijk, de meeste mensen krijgen een krop in de keel wanneer ze het park naar de zolder moeten verhuizen, bij het zien van al die mini-kleedjes die niet meer passen of wanneer de draagdoek te klein wordt voor de baby.
Ik was op die momenten content, opgelucht dat de dagen van nachtelijke huilbuien en reflux achter de rug waren, de onzekerheid over borstvoeding en tandjes passé was, de rust in huis weerkeerde. Ik genoot van mijn herwonnen "vrijheid" en van het feit dat de kinderen wat minder afhankelijk van "mama" werden.
Nu begin ik die afhankelijkheid te missen, binnenkort heb ik 2 kleuters die liever naar school gaan dan bij mama te zijn, die de mama van hun beste vriendinneke cooler vinden dan hun eigen mama, die het leuker vinden om dingen te doen met hun vriendinnekes erbij, die mama minder en minder nodig hebben.
Nu begin ik te snappen, wat mensen bedoelen als ze je vlak na de bevalling "Geniet ervan" toefluisteren. Geniet van de tijd dat ze nog echt van jou zijn, dat jij het middelpunt van hun bestaan bent.
Jammer genoeg was ik daar toen te moe, te ellendig en te onzeker voor...
No comments:
Post a Comment