Tussen droom en werkelijkheid...

...zit een wereld van verschil.
Neem nu onze heenrit naar Frankrijk.
Op papier 684 km en 6.45 u rijden.
De planning was, we vertrekken zaterdagmorgen om 3.00 uur, we rijden een uur of 4 goed door todat de kindjes wakker worden. We stoppen uitgebreid, spelen en eten en rijden dan nog een 3tal uurtjes tot op de vakantieplek.

Het loopt iets anders..

2 dagen voor het vertrek, klein mieke wordt ziek, een oorontsteking. Hoge koorts, 40.3°C en veel pijn. We beslissen overdag te rijden in plaats van 's nachts. Ik wil zeker zijn dat de antibiotica werkt en dat de koorts zakt. Omdat ik al 2 nachten bij klein mieke lig en bijna geen oog dicht gedaan heb, wil ik niet rijden en zal manlief de klus alleen moeten klaren...

Zaterdagmiddag om 12.00 vertrekken we dan eindelijk, we passeren nog even langs mijn ouders en dan, en route.

In Luxemburg moeten we omrijden omwille van een file thv de werkzaamheden in Custine.

Na 200 km geeft de auto aan dat het oliepeil heel laag staat en dat er olie moet bijgegoten worden, iets wat ik een paar dagen ervoor ook al gezien heb maar vergeten te vertellen ben. Manlief lastig natuurlijk plus een extra stop voor een busje olie.

Na 300 km maak ik de CD-lader van de auto stuk waardoor er geen kinderliedjes kunnen gedraaid worden.Ramp-o-ramp voor mooie meid die K3, Piet Piraat en Kabouter Plop moet missen....Manlief weer lastig!

Tussen de 300 en de 400 km moet mooie meid om de 20 minuten naar de WC.
"Ik kan mijne pipi echt niet in mijn poep houden, mama!"
De kinderen weigeren te slapen.
De kinderen vervelen zich.
De kinderen zijn lastig, manlief zeker!

Na 450 km heeft klein mieke weer 40.5°C, ik panikeer een beetje en wring me tussen de 2 autostoelen op de achterbank tot de koorts zakt. Gelukkig blijft ze goed drinken.

Na 550 km wordt manlief geflitst. Manlief staat op ontploffen!

Na 684 km en meer dan 11 uur in de auto bereiken we ons vakantiehuisje waar Willy klaarstaat met een duvelke voor manlief en een glaasje rose voor mij! Manlief rustig!

Het is dan ook bijna niet te geloven dat we 2 weken later slechts 7,5 uur nodig hadden om thuis te geraken!!!