Donderdag kwam manlief thuis met het geweldige nieuws dat S. zwanger is van haar 3de kindje..
Vrijdag kregen we bericht dat 1 van mijn studiegenootjes bevallen is van haar 2de kindje.
Komt er bij jullie nog een 3de, vragen de mensen dan...
Manlief zegt dan direct nee, maar ik , ik weet het niet...
Waarom niet?
omdat de zwangerschap van klein mieke mentaal en fysiek moeilijk was
omdat de eerste maanden met klein mieke een hel waren
omdat ik me nog nooit zo slecht gevoeld heb als die 1ste maanden
omdat ik dat niet nog eens wil meemaken
omdat het nu al puzzelen is om opvang te vinden bij ziekte en vakantie
omdat er dan 3 kinderen ziek kunnen worden
omdat ze dan met 3 zijn om ons wakker te houden 's nachts
omdat we nu al doodop zijn
omdat ik nu soms al zot word van die 2
omdat ik maar 2 handen heb
omdat alleen op stap gaan met 3 kinderen niet evident is
...
Redenen genoeg om het niet te doen dus maar...
toch wil ik nog eens zwanger zijn
toch wil ik dat de kindjes meer dan 1 zus of broer hebben om lief en leed te delen
toch kriebelt het...
Wat het zal worden, geen idee, hopelijk brengt tijd raad.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
Tijd (en voldoende nachtrust) brengt raad, jongemama. Hier was het een aantal maanden geleden ook nog "neen", maar nu begint het al wat meer over te slaan naar "ja, waarom niet".
Oh Jongemama, zoooooo herkenbaar.
Wij zijn er gewoon voor gegaan en oef, na 3 zegt elke vezel in mijn (en manliefs) lichaam "neen", nu zijn we volledig.
Hier roepen onze vezels zoals bij 'een handvol' ook nee. En niet door slaapgebrek, de jongste is bijna drie en slaapt de klok rond.
Post a Comment